Chocolade, sigaren en een omaatje

Onder het genot van een heerlijk stuk chocola schrijven we dit reisverslag. We zijn nu namelijk in Bariloche en dat is de "chocoladehoofdstad" van Argentinië, het Zwitserland van Zuid-amerika, de plek waar meer chocoladewinkels zijn dan supermarkten en waar je dus lekker een aantal onsjes aan kan komen (wat we waarschijnlijk al gedaan hebben). We zijn hier sinds afgelopen (even op het kalendertje van de computer kijken) donderdag. Je raakt echt helemaal in de war met de dagen als je zo aan het rondreizen bent. Bariloche is wel een leuk plaatsje, het is ook wel weer toeristisch, maar wel gezellig. Omdat chocola zo'n belangrijke rol speelt in Bariloche zijn we gister naar het museo de chocolate geweest. Oe en dat was wel leuk en lekker! We moesten eerst nog even wachten toen we daar aan kwamen, dus toen gingen we even in het winkeltje kijken en daar kregen we een stukje chocola (een beertje met dulce de leche er in, wat een soort mislukte caramel is). We hebben daar een doosje met verschillende soorten chocolaatjes gekocht. En daar zaten wel hele lekkere stukjes bij! Ook een niet zo lekkere, dat was een chocolaatje met sinaasappel en dat smaakte alsof er echt een stuk sinaasappel in zat, want het was zo hard! Je kon em echt bijna niet doorbijten... Om 3uur kregen we een rondleiding en voor de rondleiding kregen we nog 2 kopjes warme chocola, hmm!! En nog zo'n chocoladebeertje, lekkerrr! Dat is wel waar je op hoopt als je naar een chocolade museum gaat: lekker veel gratis chocolade :) In het museum kregen we een rondleiding, er was daar ook een fabriek waar je in kon kijken, maar het was zaterdag, dus helaas waren er alleen maar wat schoonmakers aan het werk, en dat is niet zo boeiend om te zien.. De rondleiding was wel leuk, hij vertelde over de geschiedenis van chocola, dat was best interessant (helaas was het weer eens in slecht engels dus konden we niet alles evengoed volgen..). Maar stiekem was het hoogtepunt van het bezoek aan het museum alle gratis chocola die we kregen ;). Na het bezoek gingen we nog ergens iets drinken met een gebakje erbij, wat achteraf niet zo heel slim was, want toen waren we helemaal vol en misselijk...

Vandaag hebben we een bergbeklommen! Lekker op een luie manier, namelijk door met een bakjeslift omhoog te gaan, haha. Dat was wel leuk om te doen, en het uitzicht boven op de berg was echt heel erg mooi!! Je had een prachtig uitzicht op het meer en Bariloche, je moet de foto's maar bekijken, wat dat zegt meer dan 1000 worden, om er maar even een cliché in te gooien... We hebben daar nog een stukje gewandeld, een bergtopje op. Onderweg hebben we heel vaak "van het uitzicht genoten", omdat Mieke een conditie van een oud omaatje heeft :p

We zijn nu dus sinds donderdag hier en daarvoor waren we in El Calafate. In El Calafate hebben we nog een prachtige gletsjer bekeken, dat was ook de hoofdreden waarom we daar heen gingen. Het was echt prachtig! We waren met een tour mee gegaan, omdat het toch nog wel 80 km van El Calafate aflag (die afstanden weer hè..) Eerst stopten we op een plek waar je de zuidzijde van de gletsjer zag, maar de gletsjer was vanaf daar nog heel ver weg en zag er niet zo heel groot uit. Bovendien regende het die ochtend en kon je ook niet zo heel ver zien. Op dat moment waren we allebei wel een beetje teleurgesteld, want we hadden allemaal vet enthousiaste verhalen gehoord van mensen die die 'prachtige' gletsjer hadden gezien. En dit zag er niet zo prachtig uit.
Maar later reden we verder en daar mochten we 4 uur vrij rondlopen. Op die plek waren allemaal paden en kon je ook redelijk dichtbij de gletsjer komen en van dichtbij zag ie er echt wel indrukwekkend uit (toen begrepen we waar die mensen zo enthousiast over waren)! Enorm, echt enorm groot en prachtige blauwe kleuren had ie! Af en toe braken er ook stukken van af en dan hoorde je heel hard gedonder, helaas misten we het net heel vaak, dan hoorden we herrie en dan zagen we alleen het water nog een beetje bewegen van waar het stuk was ingevallen en vaak hoorde je heel hard, veelbelovend gedonder en dan viel er maar een heel klein, teleurstellend stukje vanaf. Maar het was wel heel gaaf om naar die gletsjer te kijken, blijft toch een bijzonder natuurverschijnsel!! De lucht klaarde later ook weer op, dus toen hadden we ook een prachtig uitzicht op de gletsjer en konden we de hele omvang ervan zien, reusachtig! Maar doordat het had geregend was het pad waar we overliepen glad geworden (het was van dat ijzeren rasterwerk en bestond uit heel veel trapjes). En dat soort ijzer dat nat is in combinatie met wandelschoenen levensgevaarlijk. Het wordt dan heel glad en glibberig. En op een gegeven moment werd dat ook fataal, Mieke gleed van een trapje af :( Het waren gelukkig maar vier treetjes, maar het deed wel even pijn, maar gelukkig is Mieke nog geen oud omaatje (hoewel haar conditie dat misschien doet vermoeden) en heeft ze niks gebroken, het was wel een snellere manier om beneden te komen :p

In El Calafate liepen heel veel honden rond (lekker voor als je bang bent voor honden...). Op een gegeven moment liep Mieke alleen door het stadje en begon er een hond met haar mee te lopen (niet iets waar je haar blij mee kan maken..). De hond liep een heel eind mee, tot er op een gegeven moment twee honden vanuit de andere richting kwamen lopen. Mieke dacht, o nee niet nog meer honden die denken dat ik hun baasje ben.. Maar dat dachten deze honden ook niet, de honden dachten: laten we die hond die daar achter dat meisje aan loopt eens verrassen! En ze begonnen heel hard op Mieke en de hond af te lopen en te blaffen. Mieke, die toch wel een beetje bang is voor honden, vond dit niet zo'n pretje en maakte zich zo snel mogelijk uit de voeten. Hiermee dacht ze ook de hond die de hele tijd achter aan liep van haar afgeschud te hebben en dat ze weer in alle vrede door het stadje kon slenteren. Niks was minder waar, na nog geen 2 minuten liep de hond alweer achter haar aan, alsof hij nooit was weggeweest. Toen was Mieke het wel zat en vluchtte ze een winkeltje in, dat werkte uiteindelijk wel om verlost te worden van de achtervolgende hond.
Heel veel honden in El Calafate waren ook suicidedogs (suIcidehonden). Wat ze deden: ze staan aan de rond van een weg, wachten totdat ze over kunnen steken. Op het moment dat er een auto aankomt rennen ze als een gek de weg over. Dat is 1, want ze nog meer doen: ze staan aan de kant van de weg. Als er een auto, scooter of motor aankomt gaan ze als een gek naast die auto, scooter of motor meerennen en al blaffend een beetje er tegen opspringen.. Compleet geschift die beesten...

Che Guevara had trouwens astma en in de film zie je hem in de ene scene half dood gaan tijdens een astma aanval en in de volgende scene zie je hem weer aan een sigaar lurken...:s

Verder hebben we in El Calafate niet zo heel veel gedaan, er was ook niet zoveel te doen. We wilden nog naar het meer toe lopen dat we vanuit ons raam konden zien en er heel dichtbij uitzag. We hebben een stuk gelopen, maar op een gegeven moment kwamen we op een vuilstortplaats (waar het niet zo fris rook) en toen zijn we maar weer teruggelopen, want dat leek ons niet de goede richting.
In Argentinië zijn ze trouwens een beetje dom met hun afval. Hun vuilstortplaatsen zijn niet netjes overdekte stukken, maar het wordt gewoon in de openlucht gegooid. Nu waait het in Patagonië eigenlijk altijd heel hard, de beruchte "Patagonische winden" en dit heeft natuurlijk tot gevolg dat al dat afval overal heen wordt gewaaid, dus zo blijven ze bezig met hun afval opruimen. In dit opzicht is "Argentinië net een klein kind dat nog veel moet leren" (Eriks woorden).

Op dinsdag vertrokken we weer vanuit El Calafate, om 48 uur (!) later in Bariloche aan te komen. Dit was een behoorlijk lange reis, want het liep helaas niet zo als we gepland hadden. We moesten eerst van El Calafate naar Río Gallegos. Vanuit Río Gallegos zou er dan een bus naar Bariloche gaan. Helaas ging die bus niet op de bewuste dag dat wij daar waren. Toen moesten we dus iets bedenken. We konden of in Río Gallegos overnachten en de volgende dag een bus nemen, of iets anders. Wij kozen voor het iets anders. En dit was reizen naar Comodore Rivadavia (een plaatsje halverwege naar Bariloche). Daar ging gelukkig wel een bus heen. Dus hoefden we niet te overnachten op een busterminal, maar konden we in de bus slapen en waren we weer een stukje dichterbij ons doel. Om half8 's ochtends kwamen we in Cmdr Rivadavia aan en toen hoorden we tot onze schrik dat de bus naar Bariloche pas om half 10 's avonds ging, pas over 14 uur!! 14 uur wachten in Cmdr Rivadavia, wat niet echt een je-van-het-stad is klinkt als iets verschrikkelijks, maar er zat niks anders op dan wachten, dus deden we dat maar. Achteraf vielen het wachten wel mee. We hadden allebei een boek te lezen en af en toe gingen we even een stukje lopen (met al onze bagage) om ergens een hapje te eten. De 14 uur ging nog best snel voorbij en achteraf is het natuurlijk wel een mooi verhaal dat je 14 uur op een busterminal heb moeten wachten op je volgende bus. Gelukkig hoefden we er niet te overnachten, maar konden we de volgende nacht weer heerlijk in een full-cama slapen, waar we weer lekker een wijntje bij het eten kregen :) Heerlijk die Argentijnse bussen!

Maar verder vermaken we ons hier wel. We zijn op dit moment wel allebei een beetje 'reismoe', in de zin dat we het bekijken van 'mooie' dingen een beetje zat zijn. Nogal verwend, maar zo gaat dat wel een beetje. Dus eigenlijk willen we stiekem wel een beetje naar huis allebei, maar dat doen we niet hoor! We houden het nog wel even 56 dagen vol en dan komen we weer terug naar het o zo mooie Nederland, dat we zo zijn gaan waarderen sinds we hier zijn. De komende dagen doen we gewoon een beetje rustig aan en gaan we niet al te veel dingen bekijken. We hebben genoeg films en interessante docu's op ons laptopje staan om de tijd door te komen en bovendien is er een pooltafel in dit hostel (zodat Mieke lekker verslagen kan worden door Erik).
Het is hier trouwens ook best koud, een beetje dezelfde temperatuur als bij jullie in Nederland en met hele harde koude wind. Dus buiten rondlopen is niet zo'n pretje voor ons, die zo verwend zijn geweest met weken boven de 20 graden. Gelukkig gaan we snel weer naar de warmte toe!

Het volgende verslag is waarschijnlijk vanuit Chili, want na Bariloche zetten we koers richting Santiago (hoofdstad van Chili).

Hasta la pasta!

Foto's:
http://www.zumodrive.com/share/bn6jODVhMD