De eenzaamheid van de Patagonische steppe

Wat gaat de tijd toch snel! Het is ondertussen alweer een week geleden sinds het vorige verslag en we hebben alweer zo'n 3000 km afgelegd. Ondertussen zijn we in El Calafate. Hier zijn we net een paar uur geleden aangekomen. De busreis hierheen was echt heel erg relaxt. We hadden een full cama en we hadden heerlijke grote leren stoelen. We kregen weer avond eten, een koude maaltijd met een broodje, wat vleeswaren, koude rijst, een vanille pudding (althans ik hoop dat het vanille was..) en een warme maaltijd met een soort kipschnitzel en aardappelpuree en ... WIJN!! Jaja, je kon echt serieus kiezen voor wijn bij je eten. Het was of cola of wijn, nou dan is de keuze (voor Mieke) niet moeilijk :) Dus heerlijk een glaasje wijn gedronken in de bus, wat een luxe :) Ze draaide nog een film 's avonds, het was oorspronkelijk een engelse film (conviction), maar hier houden ze van nasynchroniseren, dus was ie in het spaans, met spaanse ondertiteling. Maar we konden allebei de hele film wel volgen, wat waren we trots op ons zelf :D
Voor de laatste 4 uur moesten we overstappen op een andere bus. Wij houden er allebei van om onze gordels om te hebben (dat voelt lekker veilig). En in deze bus stond een bordje: "Uso el cinturón de seguridad en todo momento" (gebruik de gordel altijd). Dus wij gingen op zoek naar de gordel (wat in elke auto en bus weer een zoektocht is). We vonden de gordel zelf, maar voor een gordel heb je ook een ding nodig om em in te steken, dus dat moesten we ook nog zoeken.. Na een lange zoektocht vond Erik zijn ding eindelijk. Trots hield hij em omhoog om te laten zien.. Huh? omhoog? Ja, dat ding lag gewoon los tussen de stoelen, haha, daar had je dus helemaal niks aan :p

Nu zijn we dus in El Calafate.. Weer iets heel anders dan Córdoba. Ten eerste is het een klein dorpje, en wat we er tot nu toe van gezien hebben heel toeristisch (wat wel fijn is, want dan zijn de meeste dingen in ieder geval goed geregeld, in tegenstelling tot de rest van Argentinië). En ten tweede is het hier een stuk kouder!! Op dit moment is het hier maar 13 graden (het is nu half10 's avonds), maar gelukkig is dat nog altijd warmer dan in Nederland, ik zie net dat het bij jullie weer vriest, haha! We zitten nu ook een stuk zuidelijker natuurlijk een beetje hoger in de bergen volgens mij. We zijn hier om 1 van 's werelds grootste gletsjers te bekijken, hier zo'n 80km vandaan zit een nationaal park waar een heleboel gletsjers zijn. Het mooie aan een paar van deze gletsjers is dat ze elk jaar nog aangroeien! (in tegenstelling tot de meeste gletsjers tegenwoordig!). Dus daar gaan we ons de komende dagen mee bezighouden. Bovendien zit er op loopafstand van ons hostel een prachtig blauw meer die we een keer van dichtbij gaan inspecteren. Heerlijk om weer in de natuur te zijn (vind Mieke ten minste, Erik zit liever in de grote stad..).

Voordat we vertrokken naar El Calafate hebben we eerst 3 nachten in Puerto Madryn overnacht. Het hoogtepunt van Puerto Madryn is Peninsula Valdéz (schiereiland). Daar zijn bijzondere dieren te zien. Je gaat daar in ieder geval niet heen voor de omgeving, want het eiland zelf is best saai. Het grootste deel van Patagonië (wat we tot nu toe hebben gezien) is heel erg saai, 1 grote uitgestrekte vlakte met kleine bosjes in grauwe kleuren. Er kunnen ook geen grote bomen groeien, want doordat het zo'n vlakte is kunnen bomen niet groeien, omdat ze zo omgewaaid worden door de harde winden. Enfin, we waren dus op het schiereiland. We zaten in een klein tourbusje en daarmee werden we rondgereden. Het was vanaf Puerto Madryn nog wel 200 km naar Valdéz, wel bizar de afstanden hier, dat Puerto Madryn dan zogenaamd dichtbij is.. Alsof je in Zwolle gaat zitten zodat je vanaf daar lekker makkelijk naar Den Haag kunt :s. Afstanden betekenen hier iets heel anders dan in Nederland blijkbaar... Het eiland zelf was ook heel groot, om van de ene hotspot naar de andere te komen moest je nog wel een uur rijden. Onderweg zagen we af en toe grappige beestjes. Bijvoorbeeld een soort kruizing tussen een konijn en een kangeroe (dat zag er een beetje uit als een mislukte schepping :p). Een struisvogelactige, een gordeldier en lama-achtige dieren. De gids vertelde nog een 'grappige' verhaal over die lama-achtigen. We zagen ze achter elkaar aanrennen en een probeerde met zijn hoofd tussen de benen van de ander te komen. De gids vertelde dat de mannetjes dat doen om zo bij de ballen van de ander te komen. Nu kan je je afvragen wat het ene mannetje nou met de ballen van het andere mannetje moet, ze zijn in ieder geval geen homo.. maar ze proberen om de ballen van de ander er af te bijten, zodat dit mannetje geen nageslacht meer kan voortbrengen en dus geen competitie meer is. Gruwelijk eigenlijk, maar zo heeft de Heer het gewild...
Verder hebben we ook pinguins gezien :D Pinguins zijn echt grappige beestjes, er waren er niet zo heel veel, maar genoeg om ervan te kunnen genieten. Als ze lopen zijn ze echt zo grappig :). En verder waren er ook nog zeeleeuwen, wat ook geniale beesten zijn eigenlijk. Ik weet niet of je ooit naar zeeleeuwen hebt staan luisteren, maar ze maken echt de meest bizarre geluiden. Vanuit de verte zou je denken dat het een kudde schapen is, want soms lijkt het net of ze blaten. Aan de andere kant kan het net een groep mannen zijn, want ze laten ook boeren. Of echte leeuwen, vooral een mannetje kan echt brullen.. En ook als deze dieren zich proberen voort te bewegen over het land zien ze er zooo grappig uit! Als het goed is zit er straks een filmpje tussen de foto's...

Verder was er in Puerto Madryn niet zo heel veel te doen. Dus het grootste deel van de tijd hebben we lekker bij het hostel gezeten. Donderdagavond was er een barbeque in het hostel waar we aan mee hadden gedaan. Lekker veel vlees (worstjes kip en natuurlijk steak!) en heerlijke aardappeltjes en zelfs groente! In Argentinië zijn ze niet zo gek op groente, als je in een restaurant een stuk vlees besteld krijg je echt alleen een stuk vlees (soms nog wat patatjes), maar nooit een sidesalad erbij ofzo. De hosteleigenaar zei ook: Argentina is meat and sweet (vlees en zoetigheden). En dat is ook echt zo! Hoewel de zoetigheden hier niet echt lekker zijn... Gelukkig hadden we in Puerto Madryn een groentewinkeltje tegenover ons hostel.
Nog wel een grappig iets (ik weet niet of ik dit al verteld had, maar anders vertel ik het gewoon nog een keer :)). In Argentinië is er een beetje een probleem met muntgeld. Dat komt waarschijnlijk doordat je in de bussen met muntgeld moet betalen en de bussen dit muntgeld niet naar de bank brengen, maar op de zwarte markt verkopen... Dat heeft natuurlijk best wel wat gevolgen, en wij merken dat vooral in de winkels, ze kijken je bijna teleurgesteld aan als je met groot geld betaald, omdat ze nooit genoeg wisselgeld hebben. En het komt zelfs voor dat ze helemaal geen wisselgeld hebben. Zo moesten we een keer 5ct terugkrijgen, maar dat hadden ze niet en toen kregen we een handvol snoepjes (waarschijnlijk ter waarde van 5 ct) in onze hand gedrukt.. Haha, een creatieve oplossing laten we maar zeggen...

Onze laatste paar dagen in Córdoba waren nog wel heel erg leuk. Vrijdagavond stond er Pata flambeado op het menu in het hostel, dat waren heerlijke stukjes vlees op een broodje met lekkere sausjes, sla, tomaat en uit. Er was onbeperkte wijn bij het eten en bijna iedereen van het hostel at mee, dus het was heel gezellig!! Later verplaatsten we onszelf naar het dakterras, waar we iers gingen dansen (er zat een stel uit Ierland in het hostel, die ons Ierse dans gingen leren), super grappig!! En later gingen we nog met heel veel mensen van het hostel uit. Dat was een zeer gezellige avond en de dag daarna hebben we zo'n beetje de hele dag geslapen :) Zondag zijn we nog naar een Jezuïten missiepost geweest. Dit was een van de redenen waarom we (lees: Mieke) wel naar Córdoba wilden. Maar dit viel heel erg tegen. Het was maar 1 gebouwtje en in dat gebouwtje was een heel saai museum gebouwd, waar ze alleen maar een hoop dingen in vitrines hadden gezet, zonder veel uitleg erbij. En als er veel uitleg was, was het alleen maar in het Spaans.. :( Dus dat was wel even jammer...
Maandag vertrokken we naar Puerto Madryn, na een zeer emotioneel afscheid in het hostel(haha, dat viel nog wel mee hoor, maar het was wel jammer om daar weg te gaan, omdat het daar zo gezellig was).
De busreis naar Puerto Madryn (1500km) was niet zo heel relaxt, want we hadden een semi-cama, dus konden niet echt goed slapen. Er was een kind die af en toe geluid maakte (en volgens mij astma-aanvallen had). En er werden stomme films en stomme muziek gedraaid. Gelukkig was het maar 20uur... :s

Soms wordt je hier best wel geconfronteerd met armoede, of eigenlijk met je eigen rijkdom en luxe en in wat voor ellende andere mensen elke dag moeten leven. Zo zaten we laatst te genieten van een ijsje, in Córdoba. Vlakbij ons stond een blinde of slechtziende man die dingen probeerde te verkopen. Hij had snoepjes, zakdoeken en aanstekers. Elke riep hij wat hij in de aanbieding had, maar iedereen liep straal aan hem voorbij en keurde hem geen blik waardig. Echt hartverscheurend om zoiets te zien. Dat iemand elke dag zo moet leven, dat hij door zijn slechte ogen elke dag op straat moet staan... Dan is het zoveel beter om in Nederland te leven waar je allerlei uitkeringen hebt voor mensen met dit soort condities... Dan denk ik echt dat we in Nederland moeten stoppen met zeuren of alle kleine oncomfortabele dingetjes (zoals treinen die altijd vertraging hebben oid..) en denken aan hoe goed we het wel niet hebben. Dat we kunnen klagen over dingen als vertraagde treinen is al een teken van onze rijkdom en luxe.. We moeten er vaker bij stilstaan hoe gezegend we zijn in Nederland...

Het is wel lastig om hier op de hoogte te blijven van het wereldnieuws, maar we krijgen wel door dat er echt vanalles aan de hand is. Tsunami in Japan is echt lomp, het houdt hier de gemoederen ook wel bezig, altijd als er ergens een tv aanstaat gaat het of over Japan of over voetbal. Wel spannende situatie in Japan met die kernreactoren. En natuurlijk de situatie in Libië (waar ze hier helemaal niet mee bezig zijn volgens mij). Opeens bombardementen vanaf zee op Libië... dat lijkt heel plotseling voor ons, omdat we natuurlijk het vorige nieuws niet helemaal hebben kunnen volgen. Wel apart dat de wereld gewoon verder gaat met zijn ellende, terwijl wij daar niks van merken..

Dit is volgens ons wel weer een redelijk up-to-date update.. We zijn nu lekker in Patagonië, maar we zijn nog niet zo enthousiast als andere mensen die we hebben gesproken. We hebben alleen nog maar saaie, vlakke steppe gezien, waarover Darwin zei: "Je hebt Patagonië pas echt ervaren als je de enorme eenzaamheid van de Patagonische vlakte hebt gevoeld". Dat is wel een mooie beschrijving van het landschap dat wij tot nu toe hebben gezien. Maar misschien veranderd onze mening over Patagonië de komende dagen wel, aangezien we nu in de bergen zijn en daar is het iets groener dan op de steppe, wordt vervolgd...

De komende dagen gaan we dus lekker gletsjers bekijken en het lekker koud hebben voor de verandering :)
(en Eriks verjaardag vieren op maandag natuurlijk!)

Hasta Luego!

Voor foto's ter illustratie bij dit verslag, volg onderstaande link:

http://www.zumodrive.com/share/bcFIMDYwOW